หน้าเว็บ

แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ทีม แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ ทีม แสดงบทความทั้งหมด

วันพุธที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

บทสรุปของ NBA Western Conference Finals Game 1


Dirk Nowitzki 48 แต้มรวมถึงสร้างสถิติใหม่ในเพลย์ออฟกับการชู๊ตลูกโทษ, 24ลง24
ทำให้ Mavericks ชนะThunder ไป 121-112
 เหมือนทุกๆเกมที่ เมฟฯ ชนะเพราะ เดิร์ก วันนี้เขาจับเป้าเจอโชว์สุดแม่น ยิง 15 ลง 12 (วันนี้ไม่ยิงสามแต้มเลย 0-0)
กดไป 48 แต้ม จากระยะสองคะแนนแบบเฟดอเวย์เกือบทั้งหมด
(วันนี้ใครลงมาจับเดิร์กก็กันไม่อยู่จริงๆอีกทั้งแตะตัวไม่ได้แตะเป็นฟาวส์ตลอด)

ด้านทีมสายฟ้า ธันเดอร์ ก็สู้ไม่ถอยโดยวันนี้ คู่ดูโออย่าง ดูแรน กับ เวสบรุค รวมกัน 60 แต้ม
แต่เจอความแม่นของผู้เล่น เมฟฯ ทั้งเดิร์ก เจที เพย่า
แต่ที่ฮ็อทสุดๆอีกคนคือการ์ดจากเปอร์โตริโก เจเจ เบอร์เรล สกอร์ 21 แต้ม (ยิง12ลง8)

 สิ่งที่ธันเดอร์ต้องแก้ไขคือการป้องกันพวกมือปืน
โดยการเขาถึงตัวประกบให้เร็ว บังคับให้คู่แข่งได้ยิงแต่ลูกยากๆ
และเก็บรีบาวน์เพื่อเล่นฟาส์เบรคให้ได้
(เพราะธันเดอร์สดกว่า ไม่ควรเล่นฮาฟคอร์ทเพลย์)


รูปจาก NBA.com

วันจันทร์ที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

NBA 2011 สิ่งที่ได้เรียนรู้จากความพ่ายแพ้ของเลเกอร์วันนี้

ปีหน้าป๋าจะอยู่ต่อหรือบ๋ายบาย?

เค้าลางมันเริ่มก่อตัวตั้งแต่หลังออสตาร์เบรกแล้วSmiley เมื่อทีมเริ่มแพ้ติดๆกัน

ทุกคนในทีมต่างก็เริ่มมองหาผู้รับผิดชอบ(นอกจากตัวเองSmiley)


พาว กาซอล แต้มเฉลี่ยลดลงก็บอกว่า "บอลไม่ค่อยถึงเขา" 


โคบี้ ออกมาแจงกลับว่า "เพราะ บายนั่ม กลับมาก็ต้องเฉลี่ยๆบอลกันไป"





พอผู้เล่นระดับออสตาร์ผลงานตก พวกเขาก็เริ่มพยายามสร้างผลงานส่วนตัวมากจนเกินไป(เกิดการหวงบอล)มากกว่าการเล่นเพื่อทีม





ผู้นำของทีม (โคบี้) รวมทีมให้เป็นหนึ่งเดียวไม่เป็นในสถาณการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าความเป็นผู้นำในทีมยังห่างจากตอนที่ จอร์แดน นำบูลล์คว้าแชมป์สามสมัยติดกันถึงสองครั้งสองครา ทั้งๆที่โครงสร้างของทีมที่ ฟิล แจกสัน สร้างมาก็มีรูปแบบคล้ายๆกัน (ใช้เกมรุกสามเหลี่ยมเหมือนกัน)





พอเข้าเพลย์ออฟมาผมรู้สึกได้เลยว่า "ความกระหายในชัยชนะ" ของทีมมันลดลงไปมาก (เรียกว่าดับวูปซะงั้น) พอทีมตกเป็นรองก็รู้สึกเสียหน้า พาลออกลูกเกเรแบบโจ่งแจ้งให้เห็นบ่อยครั้ง การสื่อสารระหว่างเกมก็เงียบไป โคบี้ ไม่สารถกระตุ้นเพื่อนร่วมทีมได้เลย กาซอลเล่นอย่างกะล้มบอล ไม่เอาใจมาด้วย ทีมไม่ช่วยกันป้องกันเสียลูกง่ายๆตลอด






ฟิล แจ็กสัน ปิดฤดูกาลด้วยการแพ้แบบโดนกวาดเรียบ 4-0 เกม ปีหน้าเราอาจจะได้เห็นเลเกอร์โฉมใหม่(ป๋าฟิลบ่นอยากพักเต็มทีแล้ว) โค้ชใหม่ ผู้เล่นหน้าใหม่ๆ แต่ยังสร้างทีมโดยมีโคบี้เป็นแกนอยู่ ซึ่งก็เป็นวิถีของกีฬาอาชีพละครับ



ป.ล.สิ่งที่เรียนรู้ได้ก็คือ " หลายๆครั้งที่ผมแข่งแล้วแพ้ผมพบว่า ทีมคู่แข่งไม่ได้เล่นเก่งกว่าผมหรอกครับ แต่พวกเขามีความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะมากกว่าทีมที่ผมสังกัดอยู่ก็เท่านั้น" สวัสดีครับ
JT.สะใจสุดๆเมื่อกวาดเลเกอร์ 4-0 เกม 
Contact me